Iran’s economie zit gevangen in een vicieuze cirkel, waarbij overheidsingrepen, isolatie en corruptie een machtige natie transformeren tot een schaduw van haar potentieel. Nu de internationale isolatie zich verdiept na de herinvoering van sancties door de VN, ziet Iran zich geconfronteerd met de gevolgen van een staat die decreten verkiest boven marktdynamiek, waarbij administratieve controle wordt vermengd met politiek opportunisme.
De Misleidende Poging om Prijzen te Beheersen
In september 2025 identificeerden experts op een cruciaal economisch forum een systematisch probleem—de “prijzensyntacteval.” De vooraanstaande econoom Mousa Ghaninejad betoogt dat Iraanse beleidsmakers fundamenteel de marktmechanismen verkeerd begrijpen, aangezien hun ingrepen niet alleen economische middelen verkeerd richten, maar ook inflatiepolitiek stimuleren. Overheidsrichtlijnen, zoals gedwongen prijsplafonds, hebben onbedoeld innovatie en productiviteit verstikt in belangrijke sectoren als technologie en handel. Volgens National Council of Resistance of Iran - NCRI hebben dergelijke misleidende beleidsmaatregelen geleid tot kapitaalvlucht en geremde groei voor Iraanse bedrijven.
Een Verstoord Economisch Landschap
Economische indicatoren schetsen een somber beeld. De kritiek van de ervaren beleidsmaker Farshad Momeni op de Iraanse begroting van 2026 als “betreurenswaardig en beschamend” weerklinkt breed gedragen zorgen. In tien jaar tijd is de armoede explosief gegroeid, waarbij miljoenen nu in ernstige ontbering leven. Tegelijkertijd blijven essentiële hervormingen in industrieel bestuur en banken verwaarloosd, wat economische stagnatie in stand houdt. De projecties van de Iraanse Kamer van Koophandel onthullen alarmerende scenario’s, waarbij valutavolatiliteit en inflatie dreigen toe te nemen zonder structurele veranderingen.
Winstmaken te Midden van Isolatie
Iran’s isolatie heeft een omgeving gecreëerd waarin politiek verbonden netwerken floreren, en zo van kansen voor rentezoekergedrag profiteren ten koste van daadwerkelijke economische ontwikkeling. Een opvallend voorbeeld is de instroom van inferieure geïmporteerde textiel onder staatssteun—een verkeerd beleid dat systemische corruptie benadrukt. Fraude in de huisvestingssector, waarbij burgers werden misleid tot niet-bestaande vastgoedinvesteringen, onderstreept verder het institutionele verval dat het vertrouwen in de Iraanse markten teistert.
Cosmetische Economische Hervormingen
De stap van het parlement om nullen van de nationale munteenheid te schrappen biedt een oppervlakkige oplossing voor het onderliggende monetaire chaos. Experts zoals Tahmasb Mazaheri beargumenteren dat zonder het aanpakken van de kerninflatiefactoren, dergelijke hervormingen ijdele gebaren zijn. Historische lessen van landen als Zimbabwe herinneren ons eraan dat simpelweg valutatekens wijzigen de economische instabiliteit niet oplost. Een diepere, meer omvattende benadering is vereist voor ware fiscale gezondheid.
Internationale Isolatie Verergert Binnenlandse Problemen
De internationale herinvoering verergert alleen maar Iran’s binnenlandse uitdagingen. Devaluatie van de valuta en stijgende inflatie leiden tot hamsteren en schaarste, terwijl door de staat opgelegde fiscale controles tegenstrijdige signalen naar een gestrest publiek sturen. In reactie hierop pleiten Iraanse functionarissen voor “eenheid” terwijl ze vasthouden aan administratieve maatregelen die verdere internationale economische betrokkenheid vervreemden.
Iran’s economische crisis is een complexe wisselwerking van geopolitieke isolatie en interne beleidsfouten. Het schrappen van nullen, het opleggen van willekeurige prijsplafonds en het beperken van wisselkoersen bieden geen oprechte oplossing. Zonder het omarmen van monetaire discipline, de rechtsstaat en marktgedreven hervormingen loopt Iran het risico een cyclus van economische nood te bestendigen waarin innovatie wordt verstikt en kwetsbaarheid toeneemt.
