De Stil Ontwakende Crisis
In het hart van Kabul, waar hoop en wanhoop de dichtste wals dansen, bevindt Dr. Najmussama Shefajo zich in het epicentrum van een groeiende crisis in de moedergezondheidszorg. Bekend als Afghanistan’s meest vooraanstaande OB-GYN, is Shefajo’s kliniek een toevluchtsoord geworden te midden van de onrust die is aangewakkerd door de onderwijsverboden van de Taliban die de toekomstige verloskundigen en verpleegkundigen treffen – een decreet dat een onheilspellend echo laat horen in de ziekenhuizen en huizen van de natie.
Een Toename van Patiënten en Druk
Toen de Taliban een einde aankondigden aan de deelname van vrouwen aan opleidingen voor verpleging en verloskunde, zag Dr. Shefajo iets ongekends – een zwelling van nieuwe patiënten die wanhopig op zoek waren naar zorg. Haar kliniek barst nu uit zijn voegen met vrouwen die, volgens de regels van het regime, alleen behandeld kunnen worden door vrouwelijke artsen. “Ik zie dat mijn patiënten erg arm zijn, ze kunnen niet betalen, ik kan hen niet helpen en alle druk komt op mij,” deelde ze, de zwaarte van haar verantwoordelijkheid voelbaar.
De Vastberadenheid van een Leraar
Zelfs met toenemende druk heeft Shefajo haar roeping als leraar niet opgegeven. Op vindingrijke wijze omzeilt ze de beperkingen door haar studenten om te vormen tot werknemers in de kliniek, waardoor het leren kan doorgaan onder het mom van werkgelegenheid. Toch waarschuwt Shefajo dat als de huidige beleidslijnen aanhouden, Afghanistan een toekomst tegemoet gaat met een uitgeput gezondheidszorgpersoneel. “De vorige artsen, verloskundigen, verpleegkundigen worden ouder en ouder en zullen sterven,” betreurt ze. “Wie zal de diensten verlenen?”
De Gevaarlijke Weg Vooruit
De implicaties van deze beleidslijnen strekken zich veel verder uit dan onderwijs – ze vormen een bedreiging voor het leven zelf. Niet in staat om tijdig zorg te ontvangen of van een uitgebreide personeelsbestand, doemen de schaduwen van toenemende moedersterfte groot op. “Zeker zal het aantal doden toenemen,” voorspelt Shefajo somber, schetsend een mogelijke toekomst van een Afghanistan waar de afwezigheid van vrouwen een huiveringwekkende realiteit is.
De Stille Stemmen van Voogden
Buiten haar kliniek is de binnenplaats druk maar blijft griezelig stil over het onderwerp. Pogingen om mannelijke voogden te interviewen over dit onderwerp leveren weinig meer op dan afwerende gebaren. Deze terughoudendheid versterkt alleen maar Dr. Shefajo’s vastberadenheid om haar stem te laten vergezellen door anderen die de waanzin van onderdrukkende beleidslijnen herkennen die zich als bescherming verschuilen.
Een Oproep tot Eenheid
Vastberaden in haar overtuigingen en verplichtingen, doet Dr. Shefajo een hartstochtelijk beroep op de Taliban om hun decreet over moederonderwijs terug te draaien. “Als arts, als moeder, als vrouw, als moslima, verzoek ik hen… om de vrouwen een kans te geven om jullie te helpen het land op te bouwen.”
Volgens CBS News rijst Dr. Shefajo’s stem als een baken van hoop, een claxon voor een Afghanistan gevangen tussen het bewaren van erfgoed en omarmen van verandering. Haar strijd is niet enkel voor het voortbestaan van moeders, maar voor de ziel van haar land.
