In een regio die getekend is door jaren van conflict met hoop op vrede, ontvouwt zich een nieuw hoofdstuk in Zuid-Syrië - een getekend door angst en militaire aanwezigheid. Inwoners zoals Abu Ibrahim worden wakker door het onophoudelijke geluid van tanks en geweervuur, wat de ongewenste aankomst van Israëlische troepen markeert. Het is een jaar geleden sinds de val van Assad, maar in plaats van herwonnen vrijheid, staan ze onder bezetting van een vreemde macht.
De Dag dat Assad Viel
De overgang van een repressief regime naar militaire bezetting was snel en spookachtig voor de inwoners van Quneitra. Op de ochtend na de ineenstorting van het regime van Assad, rolden Israëlische troepen de provincie binnen, die voorheen werd bestuurd door Assad’s milities. De schijn van bevrijding werd snel overschaduwd door de werkelijkheid van een buitenlandse militaire dominantie die haar eigen uitdagingen en regels met zich meebracht.
Leven Onder Bezetting
Volgens inwoners zoals Ibrahim voelt de vermeende veiligheid die door de Israëlische troepen wordt geboden meer als een onderdrukkende greep. Nachtelijke invallen, controleposten en doorzoekingen zijn alledaags geworden. De Israëlische defensie rechtvaardigt haar aanwezigheid als een noodzaak om grenzen te beschermen, maar voor veel Syriërs ondermijnt elke inval en controlepost de kleinste hoop op normaliteit na het conflict. “We hoopten op vrede, maar dit is een andere vorm van tirannie,” zegt de buurman van Ibrahim, wat een gedeeld gevoel onder de lokale bevolking weerspiegelt.
Verpletterd door Conflict
Beit Jinn staat als een schrijnende herinnering aan de nieuwe realiteit. De Israëlische inval eind november liet een spoor van verwoesting achter, met burgers, waaronder kinderen, als slachtoffers. Bezetting is niet langer theoretisch; het is een geleefde ervaring voor degenen die ooit geloofden dat ze het ergste van het Syrische conflict hadden overleefd.
Op Zoek naar Illusieve Vrede
Syrische pogingen om een vreedzame terugtrekking van Israëlische troepen te onderhandelen, gefaciliteerd door Amerikaanse bemiddeling, hebben tot nu toe weinig productieve resultaten opgeleverd. Ondertussen blijft de Syrische overheid ineffectief in bezette gebieden, vervangen door de autoriteit van een gewapende buitenlandse macht—een aanwezigheid die net zo tegenstrijdig is met vrede als de oorlogsjaren die ze achter zich willen laten.
Dagelijkse Strijd en Hopen
Het dagelijks leven is getransformeerd. Activiteiten van landbouw tot familiereünies vereisen Israëlische vergunningen, terwijl drones toezicht houden als een constante herinnering. Humanitaire hulp, uitgedeeld door Israëlische troepen, benadrukt alleen de voorwaardelijkheid van het bestaan onder bezetting. Alle inspanningen hangen af van het verkrijgen van vergunningen, het leren van genoeg Hebreeuws om minimaal te kunnen communiceren met Israëlische soldaten en voorzichtig navigeren door een fragiel bestaan.
Een Roep om Verandering
Voor Ibrahim en vele anderen is de beslissing om te blijven geen keuze, maar een gebrek aan alternatieven. “Dit is geen leven,” geeft Ibrahim toe, terwijl hij nadenkt over een verhuizing naar Damascus als zelfs de kleinste kans zich zou voordoen. Terwijl tanks militaire bases herbouwen in plaats van gemeenschappen, dienen de echo’s van wederopbouw elders in Syrië alleen om hun isolatie en wanhoop te benadrukken.
Volgens The Guardian blijven de geopolitieke implicaties en de menselijke verhalen vervlochten evolueren in wat misschien wel een van de meest uitdagende hoofdstukken van Syrië is.
