Een Methodische Strategie
In de schaduw van de krantenkoppen over Gaza voert de Israëlische extreem-rechtse beweging een strategische campagne in de Westelijke Jordaanoever, geleid door de ultra-nationalistische minister van Financiën, Bezalel Smotrich. Zijn geloof in een goddelijke aanspraak op bijbelse landen heeft hem ertoe gebracht de bouw van illegale nederzettingen mogelijk te maken, wat een voortdurende, methodische uitbreiding markeert. Volgens The Week onthult deze stille campagne een harde realiteit: de langzame uitwissing van de mogelijkheden voor een Palestijnse staat.
Geweld door Kolonisten en Uitbreiding
Dit jaar is er een scherpe toename in geweld door kolonisten, waarbij de VN 757 aanvallen op Palestijnen registreert. Deze agressieve handelingen, samen met strategische landovernames, illustreren de stille aanval geleid door gewapende milities van Joodse nederzettingen. Zulke acties stellen de existentiële vraag over het levensonderhoud en de autonomie van de Palestijnen, aangezien nederzettingen blijven groeien en de demografische en politieke situatie van de Westelijke Jordaanoever bedreigen.
Een Controversiële Heropleving
Smotrich heeft het omstreden plan nieuw leven ingeblazen om duizenden appartementen in het E1-gebied te bouwen—een stap die lang bevroren was door internationale druk, vooral vanuit de Verenigde Staten. Deze voorgestelde ontwikkeling zou de samenhang van een toekomstige Palestijnse staat fataal kunnen verbreken door de Westelijke Jordaanoever van Oost-Jeruzalem, de mogelijke Palestijnse hoofdstad, te scheiden.
Politieke Goedkeuringen en Implicaties
Annexatie, ooit beschouwd als een verre mogelijkheid, wint nu terrein binnen zowel Israëlische politieke kringen als onder Amerikaanse conservatieven. De stemming in de Knesset in juli betekende groeiende steun voor Israëlische soevereiniteit over het gebied, wat belangrijke internationale politieke goedkeuringen weerspiegelde. Amerikaanse politieke figuren, onder hen Republikeinen, hebben zich uitgesproken voor de extreem-rechtse beleidslijnen van Israël, wat een groeiende coalitie ondersteunt die annexatie bevordert.
Stille Annexatie
De zich ontvouwende annexatie wordt niet gezien door grootse verklaringen, maar via alledaagse bureaucratische handelingen—versnelling van vergunningen, infrastructuurontwikkeling, en administratieve aanpassingen in formuleringen. Deze stille overdracht van bestuursmacht van militaire naar civiele Israëlische ministeries betekent een feitelijke annexatie waarbij Palestijnen systematisch buitenspel worden gezet.
Conclusie
De stille opbouw van nederzettingen en methodische annexatie betekent een cruciaal keerpunt, waardoor de kans op een tweestatenoplossing verder van de realiteit af komt te staan. Terwijl Israël zijn expansie voortzet, kijkt de internationale gemeenschap naar een geopolitieke verschuiving die grenzen en politieke toekomsten in de regio kan herschrijven.
